سلام دايي جانمثل اينكه خيلي ويولون رو دوست داري!خيلي خوبه كه توي وبلاگت هم ويولون رو به بقيه معرفي مي كني.راستي خيلي قشنگ از ويولونت عكس گرفتي!بعدا سر مي زنم.
سلام
وبلاگتون خيلي قشنگه.توي سياره ي ما آلات موسيقي به اين راحتي در دسترس نبود. موسيقي در سياره ي ما فقط براي آرامشه و اون رو با ارگ و سازهاي جديد مي نوازند.
ولي من ويولون را دوست دارم.خيلي زياد
باز هم سر مي زنم تا بيشتر ياد بگيرم.
نمي خواي آپ كني؟!!!!!!!!!!!!!
انگار عضو يكي از گروه هاي من شده بوديد.از اين طريق سايتتان را پيدا كردم.
كار بسيار پسنديده اي رو آغاز كرديد.موفق باشيد.
سلامممنون كه به وبلاگم سر زدي.
در مورد سوالت هم بايد بگم داستان از 14 سالگي دختر شروع ميشه و تا 21 سالگي اون ادامه داره.
هرچند دير ه اما تولد وبلاگت مبارك
من فيلم ويولون قرمز رو ديده م.خيلي قشنگه.
در مورد:هنر نزد ايزانيان است و بس هم:
واقعا همين طوره.اما كاش هم وطنان ما معني اين جمله رو درك مي كردند.
فعلا
باي باي!!!!!
