سلام
گفته شد که در ارکستر ها _ « سلو ها » در حضور استادان یاحقی _ به وی داده می شد که این امر دلیل هنرمندی اوست.
استاد یاحقی با ساختن قطعه ی معروف چهار مضراب و قطعات زیبای دیگر همراه بزرگان موسیقی،باعث شد
تا به یک هنرمند صاحب سبک در جامعه معرفی شود.



استاد یاحقی تکنیک های منحصر به فرد کثیری داشت که در اینجا به اهم آنها می پردازم :
ویبر (لرزش) ، مالش و گلیساندوهای گوشنواز و شیرین ، استفاده ی به جا از پوزیسیون های مختلف ،
اجرای تریل های قدرتمند و سریع با انگشت های دوم سوم ، آرشه پرانی های متناسب با نوع دستگاه و قطعه ،
نزدیک کردن آرشه به خرک در هنگام آرشه کشی ، استعاده از پیزیکاتو (آرشه کشی مقطع) در قطعات ضربی ،
و نهایتآ :
استوار یودن بخش اعظمی از نوازندگی ، مانور و خلق ملودی روی سیم های بم ، که این مورد نقطه ی عطف و بهتر بگوییم
نگین انگشتری سبک استاد یاحقی محسوب می شود.
زیرا قبل از او کسی تا این حد از سیم های بم استفاده نمی کرد و قادر به خلق ملودی زیبا و محرک احساس
بر روی سیم های سوم و چهارم نبود و درواقع می بایست او را احیاء کننده ی سیم های بم ویلن نامید.
کوک های مخصوص از جمله کوک های افتاده ( دو سیم هم صدا در کمار هم : می می لا می ) از ابداعات حسین خان یاحقی و
مختصات همین سبک استاد پرویز یاحقی بوده است.
سختی ها و جفا هایی که در طول عمر خود دیده با اشرافی که بر کل ردیف های موسیقی ایرانی داشته است ، اصواتی را خلق نموده
که هر شنونده ای را محسور خود می کند و به دنیای دیگری رهنمون می سازد و همچنین که خود گفته بود :
" با ساز زدنش زندگی خویش را روایت میکند و در واقع ، راوی زندگی خویش است. "

پرویز صدیقی پارسی
در سال 1316 در تهران دیده به جهان گشود.
در خانواده ای سلطنتی و اهل موسیقی ،تا سن 4 سالگی رشد یافت.
و بالاخره پنجه ی جادویی خود را بر روی سیمهای ویولون نهاد.
در همان کودکی خانواده اش او را به لبنان بردند ولی به دلیل دوری از سازش ،
به حالت احتضار افتاد که به توصیه پزشکان به ایران برگردانده میشود.
 از همان کودکی در محضر دایی اش، استاد حسین یاحقی کسب فیض نمود.
در ادامه در حضور استاد ابوالحسن صبا ،مراحل پیشرفته ی این ساز سخت را گذراند.
مهمترین برتری استاد پرویز یاحقی،سبک منحصر به فرد ایشان است.
وی سبک استادان خود : حسین یاحقی(سبک سنتی ایرانی) و صبا(سبک غربی) راتلفیق نمود.
نتیجه ی این ذوق و تلاش سبب شد تا در سن 18 سالگی در جرگه ی استادان تراز اول قرار گیرد
و با  وجود حضور استادانش در ارکستر ها، سلو ها(تکنوازی ها) به او واگذار می شد.



                                                                           ادامه در پستهای بعدی